علائم بالینی و آزمایشگاهی بیماری کاوازاکی در کودکان بستری در بیمارستان قدس قزوین

چکیده زمینه : بیماری کاوازاکی یک واسکولیت حاد خود محدود شونده دوران کودکی است که با تب‏، ورم ملتحمه غیرچرکی دوطرفه‏، قرمزی لب‌ها و مخاط دهان‏‌، تغییرات در دست و پا، بثورات پوستی و لنفادنوپاتی گردنی تظاهر می‌کند. هدف : مطالعه به منظور تعیین علائم بالینی و آزمایشگاهی بیماری کاوازاکی در کودکان مبتلا به کاوازاکی بستری در بیمارستان قدس قزوین انجام شد. مواد و روش‌ها : در این مطالعه توصیفی، پرونده 29 بیمارکه از فروردین 1373 تا فروردین 1384 در بیمارستان قدس بستری و با تشخیص بیماری کاوازاکی تحت درمان قرار گرفته بودند، بررسی شد. خصوصیات سن‏، جنس، تغییرات بالینی، یافته‌های آزمایشگاهی و شیوع فصلی بیماری بررسی و ثبت شد. یافته‌ها : از 29 بیمار مورد بررسی، 20 نفر (%69) مذکر و 9 نفر(%31) مؤنث و نسبت موارد بیماری مذکر به مؤنث 1 به 45/0 بود. میانگین سن ابتلا 96/295/4 سال و محدوده سنی 7 ماه تا 11 سال بود. %9/37 از موارد بستری در فصل زمستان و %5/34 در فصل بهار و بیش‎ترین آمار مبتلایان (%5/34) در سال 1380 بود. علائم بالینی شامل تب (%100)،‏ تغییرات در لب و دهان (%6/96)، تغییرات در انتهاها (%3/79)، التهاب ملتحمه (%8/75)، بثورات (%6/58) و لنفادنوپاتی (%6/58) بود. اکوکاردیوگرافی در %14 موارد غیرطبیعی و فقط در یک مورد اتساع عروق کرونر وجود داشت. علائم آزمایشگاهی شامل ESR بالا (%9/75)‏، CRP‌ مثبت (%1/62)، ترومبوسیتوز (%8/44)، لکوسیتوز (%9/37) بود. نتیجه‌گیری : بیماری کاوازاکی از نظر تظاهرات بالینی مشابه بسیاری از بیماری‎های تب‎دار است. لذا پیشنهاد می‎شود کودکان با تب طول کشیده و عدم پاسخ به درمان از نظر بیماری فوق بررسی شوند.